คำกริยาทั่วไปในภาษามือไทยมักจะเป็น เป็นกริยาแสดง สภาพ  อาการ และ/หรืออารมณ์ความรู้สึก

ท่ามือของกริยานี้เป็นท่ามือเดี่ยวแยกจากคำนาม
ที่เป็นประธานและกรรม
ตัวอย่างเช่น “พ่อรักแม่”, “ฉันคิด”