ให้
[ให้]
ในภาษามือไทยใช้พื้นที่เชิงวากยสัมพันธ์โดยเคลื่อนทิศทางจากประธานไปยังกรรมซึ่งเป็นผู้รับเสมอ
โดยที่ประธาน
ผู้ให้ และกรรมซึ่งเป็นผู้รับเป็นสิ่งมีชีวิตที่เป็นคนและ/ หรือสัตว์ ทิศทางการเคลื่อนท่ามือ [ให้] นี้
ขึ้นกับความสัมพันธ์ในเชิงภาษาศาสตร์สังคมระหว่างผู้ให้และผู้รับด้วย นอกจากนี้ท่ามือ [ให้] ยังรวมเอาลักษณนาม
ของนามที่เป็นสิ่งของ โดยมีการแปรเปลี่ยนตามลักษณนามของสิ่งที่ให้ซึ่งเป็นกรรมตรงด้วย ตัวอย่างเช่น
คนหนึ่งให้เงิน(แก่)อีกคนหนึ่ง
ฉันมอบตะกร้าเป็นของขวัญให้คุณ