กดขี่

[กดขี่] ในภาษามือไทย มักจะมีลักษณนามของกรรมซึ่งเป็นผู้ถูกกระทำรวมอยู่ด้วย

โดยมีโครงสร้างวากยสัมพันธ์ดังนี้

[ [O Ind_o ] [S Ind_s ] [V_SšCLo] ] ; CL_o = O

ตัวอย่างเช่น

“โจรกดขี่เขา”

“เขากดขี่แม่”

แต่ในกรณีที่ประธานผู้กระทำไม่ปรากฏ มีแต่กรรมซึ่งเป็นผู้ถูกกระทำรวมอยู่ด้วยกับคำกริยาซึ่ง

มีความหมายคล้ายประโยคการิตวาจก (ผู้ถูกกระทำเป็นประธานของประโยค) ในภาษาไทย

โครงสร้างวากยสัมพันธ์ของภาษามือไทยเป็นดังนี้

[V _{Ž CLo} ] ; CL_o = O

ตัวอย่างเช่น

“ฉันถูกกดขี่”

“คุณถูกกดขี่”

“คุณทั้งสองคนถูกกดขี่”

“เขาถูกกดขี่”