กล้องถ่ายรูปเป็นเครื่องมือง่ายๆทางแสงประกอบด้วยกล่องบังแสงที่พอเหมาะและลดการสะท้อนของแสง ในตัวกล้อง กับเลนส์นูนที่แก้ความคลาดแล้ว ดังรูปด้านล่าง

           ภาพจริงที่เกิดบนฟิล์มมีระยะภาพจากเลนส์qขึ้นกับระยะวัตถุpกล้องถ่ายรูปโดยทั่วไปมักจะจัดระยะระหว่าง เลนส์และฟิล์มได้เพื่อให้ได้ภาพชัดบนฟิล์มเมื่อวัตถุอยู่ที่ระยะต่างๆ กล้องถ่ายรูปยังมีชัตเตอร์(shutter) ควบคุมเวลาเปิดให้แสงเข้ามาในกล้องเพียงพอให้เกิดภาพชัดได้ นอกจากนี้ยังมีช่องเปิดที่ปรับขนาดได้คือ ไดอะแฟรม(diaphragm)ให้แสงเข้าได้ตามต้องการ ภาพที่ได้เป็นภาพจริงหัวกลับขนาดเล็กกว่าวัตถุ

     ข้อสังเกตุ ถ้าวัตถุมีความสว่างมากเราต้องลดขนาดของช่องไดอะแฟรมและเพิ่มความเร็วชัตเตอร์
                    ถ้าวัตถุมีความสว่างน้อยเราต้องเพิ่มขนาดของช่องไดอะแฟรมและลดความเร็วชัตเตอร์

           เมื่อถ่ายรูปวัตถุที่ระยะไกลเช่น ภาพวิว ภาพจะตกที่ระยะโฟกัสของเลนส์กำลังขยายโดยประมาณ m = f / p พื้นที่ของภาพจะเป็นสัดส่วนกับกำลังสองของด้านสูง และด้านสูงเป็นสัดส่วนกับความยาวโฟกัสของเลนส์ ฉะนั้นพื้นที่ภาพจึงเป็นสัดส่วนกับความยาวโฟกัสกำลังสองปริมาณแสงที่ผ่านเลนส์เป็นสัดส่วนกับเส้นผ่าน ศูนย์กลางของเลนส์กำลังสอง ส่วนความสว่างของภาพบนฟิล์มเป็นสัดส่วนกับปริมาณแสงต่อหน่วยพื้นที่ บนฟิล์มหรือ

           ความสว่างบนฟิล์ม
      

           ขนาดหน้ากล้อง(f/number)ซึ่งหมายถึงอัตราส่วนระหว่างความยาวโฟกัสกับเส้นผ่าศูนย์กลางของไดอะแฟรมเช่น ขนาดหน้ากล้อง f/5.6 หมายความว่าความยาวโฟกัสเป็น 5.6 เท่าของไดอะแฟรม ตัวเลขยิ่งมากไดอะแฟรม ที่เปิดยิ่งเล็กลงสำหรับความยาวโฟกัสค่าหนึ่ง เมื่อวัตถุอยู่ที่ระยะหนึ่งจะมีระยะชัดบนฟิล์มได้เพียงระยะเดียวเท่านั้น